บุบฝาสีชาด

ภาคแรก รับไป 8/10
ภาคสอง รับไป 7.5/10

อ่านจบสักที มหากาพย์หญิงงามล้างแค้นสะท้านแผ่นดิน ในรีวิวอาจจะมีสปอยส์นะคะ ระวังนิดนึงสำหรับคนที่ยังไม่ได้อ่าน

ภาคแรก 3 เล่ม 1500 หน้า ภายใน 3 วัน =_= อ่านจนตาลายกันไปเลยทีเดียววว ฮอลลล

เห็นคนบอกเรื่องนี้ให้เข้าคู่เทียบก็คือผลาญ จาก สนพ. ห้องสมุด ขนาดคอมเมนท์ในรีวิวแจ่มใสยังมีบอกผลาญสนุกกว่า แต่นี่อ่านแล้วด้วยใจที่เป็นกลางนะ บอกเลยว่าเรื่องนี้สนุกกว่า มีความละเอียดละออ ตัวละครมีมิติ มีความสมจริงกว่าเยอะ จนผลาญกลายเป็นดูเพ้อไปเลย  นางเอกเรื่องนี้จากต่ำสุดขึ้นจุดสูงสุดด้วยสองมือและสติปัญญา ไม่มีอำนาจ พลังพิเศษ ไม่ได้เห็นอนาคต บลาๆๆ เห็นการวางแผนของนางเพื่อให้ฮ่องเต้มาสนใจตัวเอง ละคือแบบ โอ้… เจ๋งวะ ทุกคนในเรื่องนี้มีความเทาๆ ไม่มีใครดี ไม่มีใครสะอาด แลดูจริงสุด

เราชอบฮ่องเต้อะ ไม่หวานแต่ก็ไม่น้อยจนเกินไป ท่านอ๋องก็มีความดีงาม แต่พอจบเรื่องนี้คงเนือยๆ กับแนวแย่งชิงดีชิงเด่นในวังไปพัก เหนื่อยอ่ะพูดเลย

ส่วนภาค 2 เราอ่านหลังจบภาคแรกไปเกือบ 2 เดือนกว่า
/ ภาค 2 มีสองเล่ม รูปตามด้านบนเลย หนาๆ 500 หน้าแบบเดียวกัน เอื๊อกกกก

แต่พอภาค 2 แอบผิดหวังเล็กน้อย เหมือนจะเข้มข้นแต่เรารู้สึกน้ำเยอะ มีไปขึ้นเขา ไปไหว้พระสารพัด อะไรก็ไม่รู้เรื่อยเปื่อยเต็มไปหมด ฮ่องเต้ถูกลอบฆ่าบ่อยมาก 55555 คือเหมือนมุกมันจะซ้ำๆ แม้ว่าสาเหตุที่ทำจะต่างไปก็เหอะ อ่านช่วงหลังๆ แล้วเริ่มรำคาญการเยินยอนางเอกด้วย ต่อให้ตกอยู่ในสภาพอดสูแค่ไหน ก็งามล่มเมือง แบบบาง ดวงตาแกร่งกร้าว หน้าไม่เคยเหี่ยว เป็นบุบฝางดงามตลอดกาล แต่คนอื่นนี่บรรยายแก่มั้ง โรยรามั้ง ขอความยุติธรรมค่ะ! 555555

บางสถานการณ์ เหมือนเขียนมาเพื่อให้ทุกคนมารุมรักนางเอก 55555555 พระ-เจ้าก็ยังไม่เว้น   แล้วยิ่งอ่านก็รู้สึกว่านิยายจีนพีเรียด เขานิยมความโหดเหี้ยมเด็ดขาด ฆ่าเลย ยิ่งตายโหดผิดมนุษย์มนายิ่งเก๋ สำหรับเราที่ไม่ค่อยชอบความรุนแรง ก็เลยรู้สึกว่ามากไปปะ โรคจิตกันทั้งเล่มแล้วเนี่ย

คนเขียนให้เวลาในการบรรยายความรู้สึก ถอดอาลัย ทุกข์ทม แต่เหตุการณ์สำคัญที่ต้องการอธิบาย ดันไม่เขียนถึง  เช่นพระเอกนางเอกทะเลาะอะไร ไม่ลงดีเทลหน่อยเหรอ  หรือฆ่าสนม ไปฆ่าตอนไหน มีแต่พูดเป็นนัยๆ ตลอด  ที่บาดหมางก็ไม่เคยมีฉากคุยเปิดอก อันไหนทำจริงไม่จริง แล้วจะเข้าใจตรงกันปะ งง

ขอบ่นเล่ม 2 (ของภาค 2 ) อีกนิด รู้สึกว่าดรอปมาก นางเอกเลือกแล้วว่าจะอยู่กับใครตั้งแต่แรก แต่ก็ยังเวิ่น ไม่รู้ว่าทำไมเวิ่นได้ขนาดนี้ ทรมานตัวเองอย่างงั้นอย่างงี้ คือแบบ….  อยู่ดีๆ หล่อนก็ยึดมั่นในตัวท่านอ๋องขึ้นมาอย่างน่ารำคาญ ทั้งๆ ที่ผ่านมาไม่เป็นแบบนั้น (ก็ถึงขั้นหนีออกจากวังไม่ให้จับ แปลว่าไม่เอาแล้วปะ แล้วหลังๆ คือไร)  พระเอกก็ไม่รู้จะรักนางเอกอะไรปานนี้ ความเฉียบ ความเด็ดขาดตอนช่วงภาคแรกหายไป คือทั้งหมดมันไม่ได้มาทางเดียวกับภาคแรกที่ปูเอาไว้

ยิ่งตอนจบรู้สึกแบบ… เขียนเติมใช่ปะคะ 5555 ตอนแรกน่าจะให้จบแบบโศกนาฏกรรม แต่คงเกรงใจผลที่จะตามมาทีหลัง (เข้าใจนะ เราเลยไม่อยากเขียนนิยายจบเศร้า แงงง) เพราะพระรองบทจะลดศักดิ์ศรีก็ลดเลย โอ๊ย ไม่อยากสปอยส์ไปมากกว่านี้

สรุปอ่านได้ค่ะ สนุกใช้ได้